Εδώ και λίγες μέρες ένα προσφυγάκι ήρθε στην τάξη μου. Ήρθε στη χώρα μας με τα αδέρφια του από κάπου μακριά, πολύ πιο μακριά απ' όσο μπορώ να φανταστώ να ταξιδεύω, και ο δρόμος του τον έφερε στο σχολείο μας. Δεν ξέρει ελληνικά, ξέρει ελάχιστα αγγλικά κι η γνωριμία μας ήταν σχεδόν αστεία. What's your name, τον ρωτάω, Κουβέιτ μου απαντάει ακουμπώντας με το χέρι του το στήθος του . Του λέω Greece και με το χέρι κάνω την ίδια κίνηση. Ύστερα του λέω πως με λένε Μάριο...
0 Comments
Δυο μήνες πριν έφτασε αυτή η έκθεση στα χέρια μου. Την έγραψε μια μαθήτρια μου κι από τη στιγμή που την πήρα, τη διάβασα δεκάδες φορές με την ίδια συγκίνηση. Ήταν μια άσκηση κι αυτή, να πουν μια ιστορία με πρωταγωνιστή έναν ήρωα παραμυθιού. Είναι σίγουρα ένα από τα ομορφότερα κείμενα που διάβασα ποτέ σε τάξη σχολική και ζήτησα την άδεια της αν μπορώ να το μοιραστώ.
Όταν πρότεινα στα παιδιά να επισκεφτούμε το ΚΑΠΗ της γειτονιάς, λίγες μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για γιορτές, λίγα βήματα πέρα από το σχολείο, δε φανταζόμουν θα συναντούσαμε τόση συγκίνηση.Τους το πρότεινα, ψηφίσαμε , όπως ορίζει κάθε δημοκρατική τάξη που λειτουργεί με τις αρχές του Φρενέ, κι αποφασίσαμε να το τολμήσουμε.
Πριν 4 χρόνια, το 2015 ανέλαβα την Α' δημοτικού στο σχολείο μου. Είχα 21 παιδιά, μικρούς μπόμπιρες και χαριτωμένα κοριτσάκια που ανυπομονούσα να ανακατευτώ μαζί τους. Δεν ήταν εύκολο! Η προσαρμογή στο δημοτικό εξάλλου, μόνο ομαλή δεν είναι. Τα πρώτα γράμματα, οι αριθμοί, το πρόγραμμα, όλα έρχονται και μας κυνηγούν.
Τον ξέρω από τα 6 του. Ήταν μαθητής μου στην Α' δημοτικού και μάλιστα στην πρώτη πρώτη δημοτικού μου. Ήταν το πρωτάκι που ήθελε τις περισσότερες αγκαλιές στην τάξη κι αυτό που λατρεύαμε να κακομαθαίνουμε : εγώ, οι άλλοι δάσκαλοι στα διαλείμματα, η Ιωάννα στο ολοήμερο. Τον θυμάμαι πάντα να δυσκολεύεται με τα μαθήματα, να τον πιέζω να κάνει καλύτερα γράμματα ή να προλαβαίνει να γράφει πριν βγούμε στην αυλή κι αυτός να είναι πάντα λίγο στενάχωρος που δεν τα κατάφερνε όπως οι συμμαθητές του. Δε θύμωνε ποτέ μαζί μου, ήξερε ότι ήθελα να τον βοηθήσω. Το βλέμμα του όμως συνέχιζε να αφαιρείται στα παράθυρα.
|
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|