Οι μέρες του Δεκέμβρη πάντα περνούν γρήγορα σε μια τάξη. Γιατί έχεις τόσα να κάνεις, τόσες μυρωδιές, κατασκευές, γεύσεις και λέξεις κι ευχές. Ποτέ δεν κατάφερα να κάνω όσα ήθελα κάθε χρόνο σε μια σχολική αίθουσα, αλλά τουλάχιστον προσπάθησα να δώσω πολλές επιλογές στα παιδιά και πολλούς εναλλακτικούς τρόπους, που σιγά σιγά θα τους γράψω κι εδώ. Εν αρχή όμως είναι ο στολισμός.
0 Comments
Τα τελευταία χρόνια αγαπώ όλο και πιο πολύ τα παιδικά βιβλία. Αλλά δεν αρκεί να τα αγαπάω μόνο εγώ, θέλω -ιδανικά- να τα αγαπήσουν και οι μαθητές μου. Προσπαθώ λοιπόν με κάθε τρόπο να τα έχω γύρω μου, σαν εναλλακτικούς τρόπους μάθησης και ψυχαγωγίας, παρέα αλλά και έμπνευση. Σαν υπεύθυνος λοιπόν της σχολικής μας βιβλιοθήκης είχα την ιδέα...
Φέτος επέστρεψα στις μεγάλες τάξεις. Πήρα Ε' δημοτικού, ύστερα από μια τετραετία που αγάπησα κι αγαπήθηκα από πρωτάκια και δευτεράκια. Αυτή η επιστροφή, μου έδειξε πόσο σημαντικό είναι να ταξιδεύεις από τάξη σε τάξη, να μην αγκιστρώνεσαι σε αντιλήψεις, ηλικίες και μεθόδους.
Η καλημέρα δεν είναι μόνο μια λέξη. Είναι μια συνθήκη ωρών που λαχταράς να είναι καλή, όπως τη σχεδιάζεις στο μυαλό σου. Και πόσες φορές δεν μπήκα σε σχολική τάξη, είπα δυνατή καλημέρα κι άκουσα μια χλιαρή απάντηση; Αρκετές, όμως δεν το έβαλα κάτω ούτε μία. Είπα δεύτερη καλημέρα, προσπαθώντας να εκβιάσω τη δική τους. Τι είναι αυτό που κάνει ένα παιδί να διστάζει να ευχηθεί;
Ήταν τρία χρόνια πριν, Σεπτέμβριος του 2016, ένα πρωινό Σαββάτου. Μιλούσα με μηνύματα με τον φίλο μου τον Χρήστο, όταν κατάλαβε ότι ήμουν στην τάξη του σχολείου μου, πάσχιζα να προλάβω να την ετοιμάσω πριν τον αγιασμό της Δευτέρας. Του φάνηκε αστείο κι ύστερα γλυκό που περνούσα το πρωινό του Σαββάτου έτσι, κόβοντας χαρτόνια και κολλώντας, ζωγραφίζοντας και περιμένοντας όσα είχα στον νου μου να γίνουν πράξη.
|
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|