Εδώ και λίγες μέρες ένα προσφυγάκι ήρθε στην τάξη μου. Ήρθε στη χώρα μας με τα αδέρφια του από κάπου μακριά, πολύ πιο μακριά απ' όσο μπορώ να φανταστώ να ταξιδεύω, και ο δρόμος του τον έφερε στο σχολείο μας. Δεν ξέρει ελληνικά, ξέρει ελάχιστα αγγλικά κι η γνωριμία μας ήταν σχεδόν αστεία. What's your name, τον ρωτάω, Κουβέιτ μου απαντάει ακουμπώντας με το χέρι του το στήθος του . Του λέω Greece και με το χέρι κάνω την ίδια κίνηση. Ύστερα του λέω πως με λένε Μάριο...
0 Comments
Κύριε, έχω κάτι σοβαρό να σας πω! Με τσίμπησε ο συμμαθητής μου! Με έσπρωξε! Μου μιλάει άσχημα! Έχω και μια ωραία ιδέα για εκδρομή! Καθίστε παιδιά, γιατί σαν να μου τα λέτε πολλά και δε σας προλαβαίνω! Τα παιδιά έχουν - ευτυχώς- τόσα πολλά να μοιραστούν μαζί σου κι ο χρόνος -δυστυχώς- είναι τόσο λίγος ! Κι εδώ που τα λέμε, δεν είναι κι ωραίο στη μέση της γεωγραφίας να μιλάμε για τα μολύβια που χάσαμε ! Θα κάνουμε συμβούλιο λοιπόν!
Η επιστροφή στην τάξη έγινε κι όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, η πρώτη μέρα είναι πάντα αμήχανη ! Αφήνεις το ζεστό σου το σπιτάκι, τις χαρές και τις διασκεδάσεις σου και το κρεβατάκι σου κι έρχεσαι πάλι σε μια αίθουσα που πρέπει να δουλέψεις, να επικοινωνήσεις και να μη μονοπωλείς το ενδιαφέρον... όπως μπορεί να συμβαίνει στους τοίχους του σπιτιού σου. Η επιστροφή όμως μπορεί να είναι και διασκέδαση.
Δυο μήνες πριν έφτασε αυτή η έκθεση στα χέρια μου. Την έγραψε μια μαθήτρια μου κι από τη στιγμή που την πήρα, τη διάβασα δεκάδες φορές με την ίδια συγκίνηση. Ήταν μια άσκηση κι αυτή, να πουν μια ιστορία με πρωταγωνιστή έναν ήρωα παραμυθιού. Είναι σίγουρα ένα από τα ομορφότερα κείμενα που διάβασα ποτέ σε τάξη σχολική και ζήτησα την άδεια της αν μπορώ να το μοιραστώ.
Μια φορά κι έναν καιρό ήμουν παιδί. Δεν είχα ευθύνες, έπρεπε όμως στο τραπέζι των γιορτών να βοηθήσω με τα πιάτα, δεν είχα σκέψεις, αλλά φοβόμουν το σκοτάδι, τη μοναξιά και τον θάνατο, δεν είχα λέξεις και τρόπους να τις βάλω τη μία δίπλα στην άλλη ή , αν τις έβαζα, πάντα περίσσευε μία, αυτή που δεν έλεγα και που ίσως έκρυβε όλο το νόημα.
|
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|