Το πρώτο δες το αλλιώς τους ενθουσίασε. Και ενθουσίασε κι εμένα. Γιατί όσο και να ξέρεις την πραγματικότητα, δεν παύει να σε εκπλήσσει πόσες διαφορετικές μορφές μπορεί να πάρει και κάτω από πόσες οπτικές μπορείς να τη δεις! Έτσι κάναμε ακόμα ένα δες το αλλιώς, αυτή τη φορά με θέμα καραντίνας !
0 Comments
Το Πάσχα πέρασε. Μαζευτήκαμε πάλι για μάθημα, ανταλλάξαμε ευχές, κάναμε πλάκα με το πού πήγαμε διακοπές, άλλος μέχρι το μπαλκόνι, άλλος στην ταράτσα κι άλλος στο σαλόνι, η ώρα πέρασε πάλι αστραπιαία. Ρωτούσαν πάλι αν θ’ ανοίξουν τα σχολεία, πότε, έδιναν μόνοι τους απαντήσεις, ότι δε θα ειδωθούμε φέτος από κοντά.
Ίσως το πιο αστείο και πρωτότυπο challenge που είχαμε! Η ιδέα ήταν απλή! Τους είπα να κρυφτούν κι αυτοί το παράκαναν! Τους είπα να βρουν έναν τρόπο να κρυφτούν σε μια εικόνα, είδαμε διάφορες και πήραμε παράδειγμα κι ύστερα τους άφησα χρόνο να... εξαφανιστούν!
Όσο εύκολο κι αν ακούγεται, μια μικρή ιστορία είναι πιο δύσκολο να γραφτεί από μια μεγάλη. Γιατί η μικρή έχει λίγες μόνο σελίδες για να ολοκληρωθεί, να βρει την αρχή και το τέλος της, και σίγουρα πρέπει να βρει και το ενδιαφέρον της. Αλλά να που γίνεται! Άλλη μια έμπνευση του Freinet, η παιδαγωγική του οποίου τόσα χρόνια μετά...
Εδώ και καιρό, για την ακρίβεια από τον Δεκέμβρη, έχουμε ξεκινήσει αλληλογραφία με ένα άλλο τμήμα, σε ένα άλλο σχολείο, στο πλαίσιο της παιδαγωγικής του Freinet , που έχω τη μεγάλη τύχη να παρακολουθώ φέτος και που έχω μιλήσει ήδη στα Συμβούλια και στο Τι Νέα. Παρατήρησα λοιπόν, ανάμεσα σε πολλά ωραία, ότι η γραφή των παιδιών στα γράμματα αυτά είναι πιο καλή, πιο περιποιημένη και πιο άμεσα δοσμένη.
Αν για κάτι είμαι βέβαιος ότι λείπει από το σχολείο - μάλλον, για πολλά είμαι βέβαιος - είναι η μαθηματική σκέψη. Τα βιβλία των μαθηματικών είναι σε μεγάλο βαθμό τόσο κακογραμμένα, δυσνόητα ή μπακαλίστικα (λες και απευθύνονται σε υπολογιστές που αναγνωρίζουν μόνο μαθηματικές πράξεις και όχι συλλογισμούς) , που τα παιδιά καταλήγουν να μην τα κατανοούν ή να τα βαριούνται. Υπάρχουν όμως τρόποι...
«Πώς να ξεκινήσω;»,« Τι θέμα να έχει;»,« Πόσες γραμμές να γράψω;». Όλο τέτοια με ρωτάνε - ή μας ρωτάνε για να το θέσω καλύτερα- εμάς τους δασκάλους τα παιδιά, όποτε είναι να γράψουμε έκθεση. Λες κι εμείς έχουμε τη συνταγή έτοιμη για όλα! Αμ, δε! Γράψε όσο θες, απαντώ, αλλά να βγάζει νόημα, ναι; Και ύστερα σε ρωτούν «Τι νόημα να βγάζει;» και δεν έχεις άλλη απάντηση εύκαιρη που να βγάζει εκείνη νόημα. Γενικά η έκθεση στο δημοτικό είναι πονεμένη υπόθεση.
|
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|