Κύριε μου πήραν τη γόμα μου. Τη δική μου. Με τα λάθη μου, με τα πάθη μου, με τα όλα μου. -Θα σου δώσω νέα γόμα. -Μα εγώ θέλω τη δική μου. -Η νέα θα είναι καλύτερη. -Μα και τα λάθη μου καλύτερα ήταν. -Τα λάθη σου πρέπει να τα ξεχνάς. -Τα λάθη μου πρέπει να τα θυμάμαι. -Στο κάτω-κάτω μια γόμα είναι, πώς κάνεις έτσι. -Δεν είναι μόνο γόμα κύριε, είναι οι αναμνήσεις μου.
3 Comments
Πάντα αναρωτιόμουν πώς τα επετειακά δε θα είναι ξεπερασμένα, πώς η μνήμη δε θα είναι απόμακρη ή πώς οι ιστορίες άλλων μπορούν να γίνουν και δικές μας. Είναι δύσκολο εξάλλου να πείσεις κάποιον για κάτι που θεωρείς σημαντικό ή σου είπαν να το θεωρείς ή σε έπεισαν ότι πρέπει κι εσύ άλλους να πείσεις. Τις περισσότερες φορές οι συζητήσεις με τα παιδιά γίνονται μονόλογος, ο μονόλογος γίνεται διάλεξη κι η διάλεξη πλήξη.
Νόμιζα θα σταματούσαν κάποια στιγμή ή θα καταλάβαιναν από μόνα τους το μάταιο της υπόθεσης : το να βρεις τον δάσκαλό σου σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι τόσο in , όσο το Λόλα ένα μήλο. Παρόλα αυτά, συνεχίζω να δέχομαι αιτήματα φιλίας από πρώην και νυν μαθητές, τις μαμάδες (και λιγότερο τους μπαμπάδες) τους και σχόλια την επόμενη μέρα : Κύριε, έχετε ωραίες φωτογραφίες!
Κύριε, πώς λέγεται μια κατσίκα αστροναύτης; Ένα σύννεφο ζόμπι; Ένα φίδι πιάνο; Πολλά τα περίεργα πλάσματα που μαζεύτηκαν και κυρίως αστεία. Κι όλα γεννήθηκαν στο μυαλό μικρών μαθητών, αφού τους διάβασα ένα από τα πιο αγαπημένα μου νέα παιδικά βιβλία, τη ''Χαριστική βιβλιοθήκη'' , των Αντώνη Παπαθεοδούλου & Δικαίου Χατζηπλή (εκδόσεις Πατάκη). Και ήξερα από την αρχή ότι θα τους αρέσει.
Πήραμε σκύλο! Μάλωσα στο διάλειμμα! Άργησα στον δρόμο! Πήγα μαζί με τη μαμά στο σινεμά! Τόσα και τόσα νέα που τα παιδιά θέλουν να μοιραστούν. Κι εσύ αυτός που λογοκρίνεις ή προσγειώνεις τους μικρούς απότομα, στη βαρετή πραγματικότητα της ύλης. Θα μου τα πεις στο διάλειμμα, μη μου χαλάς το μάθημα. Τις περισσότερες φορές δεν έρχεται στο διάλειμμα να σου τα πει, γιατί δε νιώθει πια ότι σε νοιάζει να ακούσεις.
Θα με πει μπαμπά, κάθε μέρα με λέει. Από τότε που έχασε τον πατέρα του, λέει εμένα. Σηκώνει το χέρι και το ψιθυρίζει. Χωρίς να τον θυμίζω σε τίποτα, στα χρόνια, στο όνομα, την εμφάνιση. Είμαι απλώς ο δάσκαλός του. Και στα χρόνια που δουλεύω με έχουν πει παππού, πατέρα, θείε, αδερφέ. Μπαμπά, να πω μάθημα; Μπαμπά, να πάω τουαλέτα; Μπαμπά, θα μας πεις μια ιστορία;
Φέτος επέστρεψα στις μεγάλες τάξεις. Πήρα Ε' δημοτικού, ύστερα από μια τετραετία που αγάπησα κι αγαπήθηκα από πρωτάκια και δευτεράκια. Αυτή η επιστροφή, μου έδειξε πόσο σημαντικό είναι να ταξιδεύεις από τάξη σε τάξη, να μην αγκιστρώνεσαι σε αντιλήψεις, ηλικίες και μεθόδους.
Τι κι αν μπήκαμε στον δεύτερο μήνα; Τα παιχνίδια γνωριμίας σκοπεύω να τα συνεχίσω καθ' όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους, καθώς δε βοηθούν τα παιδιά μόνο στο να γνωριστούν, αλλά και στο να εξοικειωθούν, να επικοινωνήσουν, να αλληλεπιδράσουν. Ένα από τα παιχνίδια που εφάρμοσα ήταν και το bingo. Την ιδέα μου την έδωσε ο φίλος Κώστας, καθώς το είχε δοκιμάσει και είχε χαρεί με τα αποτελέσματα.
Τα σχολικά εγχειρίδια δε φημίζονται πια για τη λογοτεχνική τους αξία. Τα κείμενα που περιέχουν είναι μικρά, τις περισσότερες φορές άτσαλα αποσπασμένα από το σύνολό τους, χωρίς ξεκάθαρη αναγνωστική απόλαυση. Η ύπαρξή τους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο να στηρίξουν τη διδασκαλία ενός γραμματικού φαινομένου ή ενός είδος λόγου. Τι κρίμα για μας που αγαπάμε τη λογοτεχνία.
Τον ξέρω από τα 6 του. Ήταν μαθητής μου στην Α' δημοτικού και μάλιστα στην πρώτη πρώτη δημοτικού μου. Ήταν το πρωτάκι που ήθελε τις περισσότερες αγκαλιές στην τάξη κι αυτό που λατρεύαμε να κακομαθαίνουμε : εγώ, οι άλλοι δάσκαλοι στα διαλείμματα, η Ιωάννα στο ολοήμερο. Τον θυμάμαι πάντα να δυσκολεύεται με τα μαθήματα, να τον πιέζω να κάνει καλύτερα γράμματα ή να προλαβαίνει να γράφει πριν βγούμε στην αυλή κι αυτός να είναι πάντα λίγο στενάχωρος που δεν τα κατάφερνε όπως οι συμμαθητές του. Δε θύμωνε ποτέ μαζί μου, ήξερε ότι ήθελα να τον βοηθήσω. Το βλέμμα του όμως συνέχιζε να αφαιρείται στα παράθυρα.
|
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|