Κύριε μου πήραν τη γόμα μου. Τη δική μου. Με τα λάθη μου, με τα πάθη μου, με τα όλα μου. -Θα σου δώσω νέα γόμα. -Μα εγώ θέλω τη δική μου. -Η νέα θα είναι καλύτερη. -Μα και τα λάθη μου καλύτερα ήταν. -Τα λάθη σου πρέπει να τα ξεχνάς. -Τα λάθη μου πρέπει να τα θυμάμαι. -Στο κάτω-κάτω μια γόμα είναι, πώς κάνεις έτσι. -Δεν είναι μόνο γόμα κύριε, είναι οι αναμνήσεις μου. -Ποιες αναμνήσεις σου. -Αυτές που κουβαλώ για να μην κάνω τα ίδια λάθη.
Οι κουβέντες θα επαναλαμβάνονται. Τα παιδιά θα αναζητούν πάντα την ίδια γόμα που έχασαν και θα κάνουν τα ίδια λάθη που έκαναν και χθες. –Κύριε μου πήραν τη γόμα μου. – Γιατί να στην πάρουν. – Ζηλεύουν τα λάθη μου. –Γιατί κάποιος να ζηλέψει τα λάθη σου. –Δεν ξέρω. Γιατί τα λάθη των άλλων φαίνονται πάντα καλύτερα. –Ναι, ακόμα κι αν στην πήρε όμως, τα λάθη είναι δικά σου ακόμα. –Ναι, αλλά θα βρει το κόλπο μου. –Ποιο κόλπο σου. –Αυτό που κάνω, για να νομίζουν οι άλλοι ότι τα έσβησα. Η συχνότητα που τα παιδιά χάνουν τα αντικείμενά τους, τα δικά τους, τα προσωπικά τους, θα είναι πάντα χαριτωμένα ίδια. –Κύριε πάλι την έχασα. –Ε δε γίνεται αυτό. Χάνεις τη γόμα σου σχεδόν κάθε μέρα. –Τι να κάνω κύριε. Ίσως τελικά να μη θέλω να διορθώνω τα λάθη μου. –Αυτό είναι δικαιολογία. –Και τι να την κάνω τη δικαιολογία κύριε; Να σβήνω μ’ αυτή; -Θα κάνουμε μια συμφωνία. Θα μου δίνεις τη γόμα σου κάθε μεσημέρι και θα φροντίζω εγώ να μη χάνεται, μέχρι το επόμενο πρωί που θα επιστρέφεις. –Αυτό δε γίνεται κύριε. –Γιατί δε γίνεται. –Γιατί , αν την πιάσετε στα χέρια σας, δε θα θέλω μετά να τη χρησιμοποιήσω. –Γιατί αυτό. – Γιατί τα λάθη έχουν αποτυπώματα. Οι παρατηρήσεις θα δίνουν και θα παίρνουν. –Μήπως να είσαι πιο προσεκτικός, για να μη χρειάζεσαι τη γόμα σου; -Αυτό δε γίνεται. –Πώς δε γίνεται, όλα γίνονται. -Ναι, γίνεται. Αλλά τότε θα είναι σαν να καταργώ την ύπαρξη της γόμας, ενώ η γόμα δεν καταργείται έτσι απλά. Γιατί να της το προκαλέσω εγώ αυτό το ψυχολογικό. Γι’ αυτό δεν τη γέννησαν, γι’ αυτό δεν τη μεγάλωσαν; -Για να διορθώνει τα λάθη σου; -Ναι. Πάντα κάποιος δεν είναι εκεί για να τα διορθώνει; Ό,τι και να πω πάει στον βρόντο. Τα χαμένα αντικείμενα με κάνουν να ψάχνω στις τσέπες μου, μήπως βρω κάτι να λείπει και θελήσω κι εγώ να το φέρω κοντά μου. Τα παιδιά μου φέρνουν αμηχανία. –Κύριε, εσείς μας παίρνετε τις γόμες. –Εγώ γιατί; -Για να είμαστε εξαρτημένοι πάνω σας και στο στυλό σας. –Δεν έχω λόγο να το θέλω αυτό. –Πώς δεν έχετε. Ποιος ξέρει εσάς ποιος διόρθωνε τα λάθη σας και σας άφησε απωθημένα να γυρεύετε γύρω σας λάθη άλλων να διορθώνετε. –Είσαι άδικος. –Η ζωή είναι άδικη κύριε, γι’ αυτό θέλουμε γόμα, για να τη διορθώσουμε. Θα καταλήξω ν' αγοράσω ένα πακέτο ολόκληρο γομολάστιχες. Όλα τα χρώματα, όλα τα σχέδια, όλα τα είδη. –Κύριε, ό,τι και να μας πάρετε, εγώ τη δική μου θα θέλω. –Ναι, αλλά μέχρι να τη βρεις, με κάτι πρέπει να δουλέψεις. –Θα δουλέψω με τα λάθη μου. Θα τα αφήσω να μαζευτούν, να γεμίσουν τις σελίδες, τα χρόνια μου και τη ζωή μου. –Και τι θα καταφέρεις μ’ αυτό; -Θα καταφέρω να μη χρειαστώ τη γόμα σας. – Γιατί είσαι εγωιστής; - Γιατί να μην είμαι; Αν δεν αγαπήσω εγώ τα λάθη μου, ποιος θα το κάνει κύριε; *η ''Γομολάστιχα'' είναι το δεύτερο από μια σειρά άρθρων που έγραψα για το περιοδικό Λόγων Παίγνια, σε μια προσπάθεια να βοηθήσω τον κόσμο να καταλάβει τον δικό μου. Θα τα αναδημοσιεύσω εδώ, ελπίζοντας όλοι οι κόσμοι να βρεθούν σε αρμονία.
3 Comments
Αγάπη
16/1/2021 07:13:16 pm
Αυτή η διακόσμηση πόρτας είναι από την περσινή μου τάξη. Συγκινήθηκα λιγάκι...
Reply
Μάριος Μάζαρης
16/1/2021 07:15:58 pm
Α, πολύ χαίρομαι που βρέθηκε η εμπνευστής ! Επισκεπτόμουν την τάξη σας σαν μέλος επιμόρφωσης Δικτύου Φρενέ κι έπαιρνα δόση καλοσύνης. Καλή χρονιά να έχετε 🌺
Reply
Αγάπη
16/1/2021 07:25:55 pm
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Καλή χρονιά! Leave a Reply. |
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|