Δυο μήνες πριν έφτασε αυτή η έκθεση στα χέρια μου. Την έγραψε μια μαθήτρια μου κι από τη στιγμή που την πήρα, τη διάβασα δεκάδες φορές με την ίδια συγκίνηση. Ήταν μια άσκηση κι αυτή, να πουν μια ιστορία με πρωταγωνιστή έναν ήρωα παραμυθιού. Είναι σίγουρα ένα από τα ομορφότερα κείμενα που διάβασα ποτέ σε τάξη σχολική και ζήτησα την άδεια της αν μπορώ να το μοιραστώ. Εκείνη κοκκίνισε, χάρηκε και μου είπε ναι. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το πώς έφερε κοντά το παραμύθι στην πραγματικότητα που έχουμε γύρω μας. Είπα λοιπόν να τη μοιραστώ και μαζί σας, με μεγάλη αγάπη. Κι ευχαριστώ την Ιωάννα.
«Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα χωριουδάκι λίγο έξω από το δάσος των παραμυθιών, ζούσε ένα παιδάκι που το έλεγαν Πινόκιο. Μια μέρα είδε μια συζήτηση στην τηλεόραση για ένα παιδάκι πολύ μικρό, που ζούσε στην Ελλάδα και είχε μια σπάνια ασθένεια και οι γονείς του έπρεπε να μαζέψουν πολλά χρήματα για να πάρει ένα φάρμακο να γίνει καλά. Στενοχωρήθηκε πάρα πολύ και σκεφτόταν πώς θα το βοηθήσει. Τότε του ήρθε μια ιδέα! Κάλεσε τους φίλους του και τον πατέρα του, για να τους την πει. Η ιδέα ήταν η εξής : θα ταξίδευε σ’ όλο τον κόσμο, θα ρωτούσε όλους τους γιατρούς, θα έβρισκε το φάρμακο και θα το πήγαινε εκείνος στο παιδάκι. Και κάπως έτσι ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες, ανέβηκε βουνά, κολύμπησε σε λίμνες, τον παρέσυραν ποτάμια, τον σκέπασαν τα χιόνια, πάλεψε με κροκόδειλους, ρώτησε πολλούς γιατρούς, αλλά το φάρμακο δεν το βρήκε πουθενά. Στην τελευταία χώρα που πήγε, ήταν πολύ κουρασμένος και κάθισε στην άκρη του δρόμου να ξεκουραστεί. Η φήμη του όμως είχε διαδοθεί από χώρα σε χώρα. Ένα άλλο αγοράκι τον πλησίασε και του είπε ότι ξέρει τον γιατρό που φτιάχνει το φάρμακο. Ο Πινόκιο πέταξε από τη χαρά του και με μιας ακολούθησε το παιδί για να πάνε στον γιατρό. Μόλις ο Πινόκιο είδε τον γιατρό, έκλαψε από ανακούφιση και τότε ο γιατρός με ένα μπουκαλάκι πήρε τα δάκρυα του και άρχισε να φτιάχνει το φάρμακο. «Ήθελα το τελευταίο συστατικό για να ολοκληρωθεί το φάρμακο. Δάκρυα από ξύλινο αγόρι» είπε ο γιατρός και έδωσε το φάρμακο με χαρά στον Πινόκιο να το πάει στο παιδάκι για να σωθεί. Ο Πινόκιο ξεκίνησε τότε για την Ελλάδα και για το σπίτι του μικρού αγοριού. Οι γονείς τον υποδέχτηκαν κλαίγοντας. Το παιδάκι πήρε το φάρμακο και έγινε καλά! Για άλλη μια φορά το καλό νίκησε και ένας ήρωας των παραμυθιών έσωσε την κατάσταση». *για άλλη μια φορά, ένιωσα την ευτυχία κι εγώ να δουλεύω μαζί με τα παιδιά, όπου τα θαύματα είναι δυνατά, όπου το καλό νικάει και οι λέξεις μας είναι κι αυτές δυνατές. αγάπη είναι. διαδώστε.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|