Εδώ και λίγες μέρες ένα προσφυγάκι ήρθε στην τάξη μου. Ήρθε στη χώρα μας με τα αδέρφια του από κάπου μακριά, πολύ πιο μακριά απ' όσο μπορώ να φανταστώ να ταξιδεύω, και ο δρόμος του τον έφερε στο σχολείο μας. Δεν ξέρει ελληνικά, ξέρει ελάχιστα αγγλικά κι η γνωριμία μας ήταν σχεδόν αστεία. What's your name, τον ρωτάω, Κουβέιτ μου απαντάει ακουμπώντας με το χέρι του το στήθος του . Του λέω Greece και με το χέρι κάνω την ίδια κίνηση. Ύστερα του λέω πως με λένε Μάριο... κι ύστερα έρχεται τ’ όνομά το δικό του. Η προσαρμογή του δεν είναι εύκολη. Κάθεται ανάμεσα μας και μας κοιτάει, όσο λύνουμε ασκήσεις και μιλάμε και διαβάζουμε. Μου φαίνεται τρομερά δύσκολο να μπω στη θέση του, να μην καταλαβαίνω τι λένε οι γύρω μου. Κάναμε και ειδικό συμβούλιο τάξης, να τον ρωτήσουμε κάποια πράγματα και να τον γνωρίσουμε, με τη βοήθεια ενός άλλου πρόσφυγα που είναι ήδη 2 χρόνια περίπου στο σχολείο μας κι έμαθε πια αρκετά τη γλώσσα μας. Οι ερωτήσεις είχαν πλάκα, μάθαμε για παιχνίδια που του αρέσουν και χρώματα και φαγητά. Τώρα πια μου λέει Καλημέρα τα πρωινά μ’ ένα χαμόγελο τεράστιο και ξέρω ότι το νιώθει. Κάθεται κοντά μου ή καθόμαστε μαζί στην έδρα και του δίνω στα κλεφτά χώρο και χρόνο στη ζωή μας. Είμαστε πέμπτη κι είναι σαν να είναι πρώτη δημοτικού και προσπαθώ κάπου ανάμεσα να τον βοηθήσω. Ευτυχώς έχω και την Κωνσταντίνα, μια δασκάλα παράλληλης στήριξης για άλλο μου μαθητή, που του δίνει πολλή φροντίδα και χρόνο. Μας λέει κι άλλες λέξεις ελληνικές, κάθε μέρα όλο και πιο πολλές. Αεροπλάνο, χέρι, θρανίο, τετράδιο κι όσες ακόμα μαθαίνουμε παρέα. Μετράει, μαθαίνει ονόματα συμμαθητών του, ζωγραφίζει, όταν δε με καταλαβαίνει πολύ μου κάνει με τα χέρια τον ανήξερο κι όταν με καταλαβαίνει μου λέει Εντάξει , Εντάξει και μου δείχνει τον αντίχειρα. Με ρωτάει Τι κάνεις; , τον ρωτάω κι εγώ στα αγγλικά και μου απαντάει Καλά, το γράφει και στο τετράδιο του και δίπλα βάζει θαυμαστικό, γιατί το να θαυμάσεις γίνεται σε όλες τις γλώσσες. Οι σελίδες γεμίζουν σιγά σιγά με τις λέξεις τις ελληνικές του. Κι όσο παλεύει να σωθεί από αυτές τις λέξεις, προσπαθώ κι εγώ να μάθω δίπλα του, πώς είναι να αλλάζεις χώρα , γλώσσα, ματιές και φίλους. κι όλα αυτά σε μαθήματα εντατικά και πρωτόγνωρα.
*Ψάχνοντας οδηγούς εκμάθησης ελληνικών για παιδιά από άλλες χώρες, ρώτησα, με βοήθησαν, βρέθηκαν μπροστά μου ωραία πράγματα. Μοιράζομαι εδώ το ΕΝΤΑΞΕΙ , έναν αρκετά πλήρη οδηγό με μπόλικα αρχεία ήχου και εικόνας , ενώ μας βοηθά πολύ και το ΒΑΛΙΤΣΑΚΙ που μου πρότεινε η αγαπημένη συνάδελφος Δέσποινα. Τους ευχαριστώ, γιατί είναι πάντα εκεί.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|