Όταν πρότεινα στα παιδιά να επισκεφτούμε το ΚΑΠΗ της γειτονιάς, λίγες μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για γιορτές, λίγα βήματα πέρα από το σχολείο, δε φανταζόμουν θα συναντούσαμε τόση συγκίνηση.Τους το πρότεινα, ψηφίσαμε , όπως ορίζει κάθε δημοκρατική τάξη που λειτουργεί με τις αρχές του Φρενέ, κι αποφασίσαμε να το τολμήσουμε.
0 Comments
Κύριε, γιατί δεν πάμε πιο συχνά θέατρο; Με ρωτάνε τα παιδιά και πολύ θα ήθελα να τους πω ότι έχω την ίδια απορία. Τους λέω ότι είμαστε θέατρα από μόνοι μας κι έτσι, με τα γέλια, κρύβω την απάντηση. Οι θεατρικές παραστάσεις, εξάλλου, είναι τόσες πολλές που θα μπορούσαμε κάθε μήνα να πηγαίνουμε και σε μία. Δεν είναι όμως όλες καλές. Ή για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, λίγες είναι οι καλές.
-Κύριε, τι είναι καρκίνος; -Εγώ είμαι καρκίνος, γεννήθηκα αρχές Ιούλη. -Όχι αυτός ο καρκίνος βλάκα, ο άλλος καρκίνος. -Ποιος άλλος καρκίνος; Είναι άλλος από δω μέσα καρκίνος; -Όχι το ζώδιο, εννοώ η ασθένεια. -Α. Όπως λέμε στόμα ανοικτό. Κάθε φορά που τα παιδιά σε βομβαρδίζουν ερωτήσεις, βαστάς το κεφάλι σου, μην πέσεις σε ολίσθημα και δώσεις λάθος απαντήσεις.
Πήραμε σκύλο! Μάλωσα στο διάλειμμα! Άργησα στον δρόμο! Πήγα μαζί με τη μαμά στο σινεμά! Τόσα και τόσα νέα που τα παιδιά θέλουν να μοιραστούν. Κι εσύ αυτός που λογοκρίνεις ή προσγειώνεις τους μικρούς απότομα, στη βαρετή πραγματικότητα της ύλης. Θα μου τα πεις στο διάλειμμα, μη μου χαλάς το μάθημα. Τις περισσότερες φορές δεν έρχεται στο διάλειμμα να σου τα πει, γιατί δε νιώθει πια ότι σε νοιάζει να ακούσεις.
Θα με πει μπαμπά, κάθε μέρα με λέει. Από τότε που έχασε τον πατέρα του, λέει εμένα. Σηκώνει το χέρι και το ψιθυρίζει. Χωρίς να τον θυμίζω σε τίποτα, στα χρόνια, στο όνομα, την εμφάνιση. Είμαι απλώς ο δάσκαλός του. Και στα χρόνια που δουλεύω με έχουν πει παππού, πατέρα, θείε, αδερφέ. Μπαμπά, να πω μάθημα; Μπαμπά, να πάω τουαλέτα; Μπαμπά, θα μας πεις μια ιστορία;
Τι κι αν μπήκαμε στον δεύτερο μήνα; Τα παιχνίδια γνωριμίας σκοπεύω να τα συνεχίσω καθ' όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους, καθώς δε βοηθούν τα παιδιά μόνο στο να γνωριστούν, αλλά και στο να εξοικειωθούν, να επικοινωνήσουν, να αλληλεπιδράσουν. Ένα από τα παιχνίδια που εφάρμοσα ήταν και το bingo. Την ιδέα μου την έδωσε ο φίλος Κώστας, καθώς το είχε δοκιμάσει και είχε χαρεί με τα αποτελέσματα.
Τα σχολικά εγχειρίδια δε φημίζονται πια για τη λογοτεχνική τους αξία. Τα κείμενα που περιέχουν είναι μικρά, τις περισσότερες φορές άτσαλα αποσπασμένα από το σύνολό τους, χωρίς ξεκάθαρη αναγνωστική απόλαυση. Η ύπαρξή τους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο να στηρίξουν τη διδασκαλία ενός γραμματικού φαινομένου ή ενός είδος λόγου. Τι κρίμα για μας που αγαπάμε τη λογοτεχνία.
Η καλημέρα δεν είναι μόνο μια λέξη. Είναι μια συνθήκη ωρών που λαχταράς να είναι καλή, όπως τη σχεδιάζεις στο μυαλό σου. Και πόσες φορές δεν μπήκα σε σχολική τάξη, είπα δυνατή καλημέρα κι άκουσα μια χλιαρή απάντηση; Αρκετές, όμως δεν το έβαλα κάτω ούτε μία. Είπα δεύτερη καλημέρα, προσπαθώντας να εκβιάσω τη δική τους. Τι είναι αυτό που κάνει ένα παιδί να διστάζει να ευχηθεί;
Οι πρώτες μέρες στην τάξη δεν είναι ποτέ εύκολες. Ακόμα κι όταν συνεχίζεις παιδιά που είχες παλιότερα ή σκέφτεσαι πως μεταξύ τους γνωρίζονται χρόνια, τίποτα δε θεωρείται δεδομένο. Και στις σχέσεις μιας σχολικής ομάδας, είναι παραπάνω από απαραίτητο να συστήνεσαι πολλές φορές. Με τρόπους διαφορετικούς. Μέχρι να μπορούν να πουν οι γύρω πως...
|
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|