«Όχι πάλι μ’ αυτά τα παλιομαθηματικά ! Δε γίνεται να τα εξαφανίσουμε κύριε;» Όλο και πιο συχνά θα με ρωτάνε τα παιδιά και θα περνούν τη σαστιμάρα μου για άρνηση. «Γιατί να τα εξαφανίσουμε; » «Γιατί όχι;» . « Γιατί ναι; » Στριφογυρίζουμε γύρω απ’ τις απόψεις μας, πριν κάνει ο ένας απ’ τους δύο την αρχή. «Δε γίνεται να εξαφανίσεις κάτι » συνεχίζω. « Πώς δε γίνεται κύριε! H μάνα μου εξαφανίζει τους λεκέδες στα ρούχα, ο πατέρας μου εξαφανίζει το πιάτο του, πριν προλάβει καλά-καλά να το δει. Εγώ μπορώ να εξαφανίσω τη γόμα μου. Το φαΐ μου. Και τα διαγωνίσματα των μαθηματικών, πριν τα δει η μάνα μου».«Ναι, αλλά ακόμα και αν τα εξαφανίσεις εσύ, θα βρουν τον τρόπο να βρεθούν πάλι μπροστά σου. Θα τα ανακαλύψει κάποιος άλλος.»
«Ποιος είναι αυτός ο άλλος κύριε; Δουλειά δεν έχει να κάνει, μόνο να ανακαλύπτει τα πράγματα των άλλων ξέρει;» «Μπορεί αυτή να είναι η δουλειά του» απαντώ. «Κι αυτά που δε θέλουν να ανακαλυφθούν; Αυτά δεν έχουν το δικαίωμα να μείνουν κρυμμένα;». « Τώρα θα μιλήσουμε για μαθηματικά ή για ανακαλύψεις; » «Για τα πάντα κύριε. Είδατε πόσο πιο ενδιαφέρον είναι το μάθημα , όταν κουβεντιάζουμε;» «Ναι, αλλά αυτό δεν είναι μαθηματικά». « Πώς δεν είναι ! Ορίστε, πάρτε τη γνώμη μου και προσθέστε τη στων υπολοίπων ή αφαιρέστε τη. Ή κάντε τον πολλαπλασιασμό, πόσες τέτοιες γνώμες είχα μέσα στον χρόνο και πείτε μου το γινόμενο. Στο κάτω-κάτω, έχω δικαίωμα να κάνω τα μαθηματικά που μου αρέσουν». «Ποια μαθηματικά σου αρέσουν; » θα ρωτήσω. « Να, αυτά που δε σε υποχρεώνουν να μαθαίνεις τύπους, να αποστηθίζεις εξισώσεις, μοντέλα, δυνάμεις. Αν ήθελα να απομνημονεύσω δυνάμεις, έχω τις δικές μου δυνάμεις κύριε κι αυτές χρειάζονται πιο πολύ την προσοχή μου. Και δε με αφήνετε να τις μετρήσω». « Ποιος δε σε αφήνει;» «Εσείς, οι δάσκαλοι, τα σχολεία, οι παιδείες και οι εκπαιδεύσεις σας. Που με βάζετε να παλεύω με τα δάκτυλά μου, να μετράω και να ξαναμετράω. Την προπαίδεια, τα εμβαδά, τις περιμέτρους, τα τετράγωνα, τα πολύγωνα, τα παραλληλεπίπεδα. Πόσα χρόνια θα μετράω κύριε; Στο τέλος θα πρέπει να μετρήσω και τα χρόνια που έχασα μετρώντας». «Ούτως ή άλλως, τα χρόνια τα μετράμε. Είναι καλό να ξέρουμε σε ποια χρονιά βρισκόμαστε και πόσα χρόνια ζούμε πάνω στη γη ο καθένας». «Και πρέπει να μετρήσω τα χρόνια μου σε αριθμούς; Δεν μπορώ να τα μετρήσω σε χαμόγελα κύριε; Σε φίλους; Σε έρωτες, σε απογοητεύσεις, σε μπάνια το καλοκαίρι, σε παγωτά ή σε λέξεις ; Να λέω, έχω γενέθλια τη μέρα που όλα μου συγχωρούνται και επιτρέπονται , πως έχω ύψος όσο ένα δέντρο που ξεχνάς πότε-πότε να ποτίσεις και μαραζώνει, πως έχω βάρος όσο ένα σακί με αναμνήσεις. Θα βλάψω κανέναν αν του στερήσω τους αριθμούς μου; Το πολύ-πολύ να μην μπορεί να με μετρήσει. Αλλά κι αυτό μ’ αρέσει. Θα αναγκαστεί να θυμάται το όνομά μου». «Κι αν εξαφανίσουμε τα μαθηματικά, τι θα απογίνουν όλοι αυτοί που αφιέρωσαν τη ζωή τους σ’ αυτά ;» « Σωστά. Τι φταίνε κι αυτοί που διάλεξαν λάθος απασχόληση. Δε γίνεται όμως αλλιώς, ας τους φάει το μαύρο σκοτάδι, από το να φάει το δικό μας ο πονοκέφαλος. Ναι, να δώσουμε μία στον Πυθαγόρα, στον Ευκλείδη, στον Θαλή και να τους εξαφανίσουμε. Στη θέση τους καλύτερα να βάλουμε αστρονόμους, να βάλουμε φιλοσόφους, να βάλουμε ταχυδρόμους. Τι πιο ωραίο να έχεις ένα γράμμα να σε περιμένει από έναν λογαριασμό. Δε συμφωνείτε; Το αποφάσισα κύριε, για μένα τα μαθηματικά δεν υπάρχουν. Να δείτε που κι αυτά θα νιώσουν ανακούφιση ». *το ''Μέτρημα'' είναι το πέμπτο από μια σειρά άρθρων που έγραψα για το περιοδικό Λόγων Παίγνια, σε μια προσπάθεια να βοηθήσω τον κόσμο να καταλάβει τον δικό μου. Θα τα αναδημοσιεύσω εδώ, ελπίζοντας όλοι οι κόσμοι να βρεθούν σε αρμονία.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|